ADN-ja nga mbetjet njerëzore të gjetura në një pus mesjetar në Angli sugjeron se ato i përkisnin hebrenjve Ashkenazi, të cilët ishin viktima të dhunës antisemite gjatë shekullit të 12-të.
Në vitin 2004, gërmimet arkeologjike në Norwich qendrore zbuluan një pus mesjetar që përmbante mbetjet e të paktën 17 njerëzve, kryesisht fëmijë.
Studiuesit analizuan ADN-në e gjashtë prej këtyre individëve dhe gjetën një lidhje të fortë gjenetike me hebrenjtë modernë Ashkenazi, duke i bërë ata gjenomët më të vjetër hebrenj që janë sekuencuar.
Sipas studimit, gjetjet janë në përputhje me këta njerëz viktima të një masakre antisemite të regjistruar historikisht nga kryqtarët lokalë dhe mbështetësit e tyre në Norwich më 6 shkurt 1190 pas Krishtit.
Një revoltë specifike antisemite në vitin 1190 u regjistrua nga kronisti Ralph de Diceto në “Imagines Historiarum II”.
”Shumë nga ata që nxitonin për në Jerusalem vendosën të ngriheshin kundër judenjve fillimisht përpara se të pushtonin saraçenët”, shkroi Diceto.
“Rrjedhimisht, më 6 shkurt të vitit 1190 pas Krishtit të gjithë hebrenjtë që u gjetën në shtëpitë e tyre në Norwich u masakruan në një kështjellë”, shtoi ai.
Rezultatet tregojnë se katër nga viktimat e mundshme ishin të afërm, duke përfshirë tre motra të reja, të moshës 5-10 vjeç, 10-15 vjeç dhe një i rritur i ri.
ADN-ja e tyre përfshinte variante të lidhura me sëmundje gjenetike që gjenden më së shpeshti në popullatat hebreje Ashkenazi – një nga dy grupet kryesore stërgjyshore të individëve hebrenj sot.
