Ata po bombardojnë çfarë t’u dalë para. Madje duke mos kursyer as institucionet publike dhe vendbanimet civile, si shkolla dhe spitale.
Rusia ka intensifikuar prej ditësh sulmet ndaj Ukrainës, duke lëshuar dronë dhe raketa të panumërta në disa fronte, teksa objektivi kryesor mbetet Kievi.
Pas dorëheqjes së 3 ministrave (Prodhimit të Armëve, Drejtësisë dhe Mjedisit) të kabinetit të Zelenskyt ditën e djeshme (3 Shtator), sot njoftohet edhe ajo e ministrit të Jashtëm, Dimitry Kuleba, i cili ia ka dorëzuar me një letët drejtuar kreut të Parlamentit, Ruslan Stefanchuk, teksa ky i fundit e konfirmoi me një postim në Facebook.
Raketat bien si “shi” në Poltava, Lviv, Luhansk, Donbas, Donetsk, Kharkiv, Sumy, Dnipro dhe rajone të tjera. Dje u njoftua bombardimi me raketa i një spitali dhe një shkolle, por në fakt bilanci që shkoi në 51 të vdekur i përkiste një kazerme ushtarake ukrainase. Të gjithë viktimat mësohet se janë ushtarakë, teksa pati edhe gati 200 të plagosur, shumica civilë.
Gjatë natës së djeshme, duke zbardhur dita e sotme (4 Shtator), raportohet edhe lëshimi i raketave të reja nga Moska drejt Lvivit. Ishin të paktën 17 raketa, teksa bilanci i dëmeve dhe viktimave ende nuk është konfirmuar
Në kazermat e “Qendrës së Përbashkët të Stërvitjes 179 të Trupave të Komunikimit të Forcave të Armatosura të Ukrainës”, siç thotë tabela e madhe në hyrje – dy raketa ruse Iskander vranë të paktën 51 ushtarë në stërvitje. Qindra njerëz të plagosur, disa shumë të rëndë, kanë bërë që spitalet të jenë në gjendje të rëndë, raportoi “La Repubblica”.
Nëse do të kishte një listë të masakrave të parandalueshme të luftës, kjo do të ishte në krye. Jemi 120 kilometra nga Kharkiv, pak më larg nga Sumy dhe Dnipro që bombardohen vazhdimisht.
“Gjashtëqind ushtarë u mblodhën këtu. Të gjithë e kemi menduar, herët a vonë do të ndodhë. E çuditshme, vërtet, që nuk kishte ndodhur ende”, thotë Nikita Petrov.
Sytë i ka hapur dhe krahët i dridhen edhe pse është një peshë e rëndë. Ai është në shok. Ai ka një bërryl të mavijosur, kore gjaku në këmbë.
“Ishte 09:05 minuta dhe ndodheshim në klasë. Unë jam kimist – thotë ai – kam punuar në teknologjinë e informacionit, por tre muaj më parë më ndaluan në qendër të Odessa dhe më detyruan të regjistrohesha. U stërvita si privat, më pas më sollën këtu për specializime. Ka dy qendra të tilla, njëra në Poltava dhe tjetra në Perëndim. Specialiteti im quhet 474, që është “Mbrojtja e informacionit dhe siguria kibernetike në sisteme”, tregon ai.
Më tej shton se në Poltava janë 600 studentë, në specialitetin e tij dhe në ato të lidhura si “kriptimi i informacionit të klasifikuar” dhe “komunikimet sekrete radiofonike”.
Ishte mëngjes tha Nikita, kur gjithçka filloi:
“Alarmi i sulmit ajror ra dhe ne u bëmë gati të zbrisnim në një bunker nëntokësor, siç bënim gjithmonë. Ne ishim të qetë sepse Poltava nuk ishte goditur kurrë. Unë kisha zbritur tashmë nga kati i tretë në i pari kur ndodhi shpërthimi i parë. Një zhurmë, dyert e xhamit fluturojnë copa-copa. Disa sekonda më vonë erdhi Iskanderi i dytë. Një zhurmë tjetër. Kishte tym të dendur, kur veshët buçisnin një fërshëllimë e padurueshme. “Jashtë, jashtë!”, bërtitën të gjithë. Na binin tulla, kudo kishte copa njerëzish, kudo ishte gjak. Ndërsa unë po përpiqesha të dilja, madje edhe jashtë në shesh kishte trupa dhe gjymtyrë të prera. Më vonë pashë të merrte kufomën e “gjyshit”, siç e quanim më të madhin e togës sime, II-in, gjithsej 20 burra, mesatarisht 45 vjeç dhe unë jam ndër më të rinjtë”.
Forcat e armatosura luftuan për një kohë të gjatë për të konfirmuar lajmin e masakrës që tashmë po qarkullonte në internet. Vetë presidenti Zelensky fillimisht kishte folur për “një institucion arsimor dhe spitalin aty pranë” të goditur nga dy raketa balistike ruse.
Mund të ishte klasifikuar si një masakër ndaj civilëve. Goditjet e objektivave ushtarake nuk pranohen kurrë, për të mos u dhënë konfirmim armiqve; por provat këtë herë ishte e pamundur të mbuloheshin me fshehtësi ushtarake.
“Ne po kryejmë një hetim për të përcaktuar nëse është bërë mjaftueshëm për të mbrojtur jetën dhe shëndetin” dhe nëse shkolla “u menaxhua siç duhet përballë kërcënimit të vazhdueshëm me raketa”, tha Ushtria në mbrëmje.
Mësimi në distancë, shpërndarja në të gjithë territorin dhe largimi nga pjesa e përparme drejt pjesës perëndimore të Ukrainës ndoshta do të kishte shpëtuar shumë jetë. Blogerët që kanë mbledhur dëshmi lokale dyshojnë se numri i vdekjeve është shumë më i lartë se sa pranohet.
Nuk është hera e parë që grumbullimi i trupave në pjesën e pasme përfundon duke tërhequr bomba dhe masakra që rezultojnë në akuza dhe dorëheqje. Tre ministra ukrainas i dhanë dorëheqjen presidentit Zelensky pas kësaj masakre.
Në të dy frontet: në Zarechny, 3 nëntorin e kaluar, një Iskander rus masakroi ushtarët e brigadës së sulmit malor të 128-të Transcarpathian: ata ishin në radhë për ceremoninë e çmimeve. Kurse Himarsët ukrainas, si kundërpërgjigje shkatërruan ushtarët rusë në Makiivka, në rajonin e Donetskut: Ata ishin mbledhur për të festuar natën e Vitit të Ri.
