Ju mund ta dini se të qenit i hidratuar në mënyrë adekuate është i rëndësishëm për funksionet e përditshme të trupit, si rregullimi i temperaturës dhe ruajtja e shëndetit të lëkurës. Por pirja e mjaftueshme e ujit shoqërohet gjithashtu me një rrezik dukshëm më të ulët të zhvillimit të sëmundjeve kronike, një rrezik më të ulët për të vdekur herët ose rrezik më të ulët për të qenë biologjikisht më i vjetër se mosha juaj kronologjike, sipas një studimi të Institutit Kombëtar të Shëndetit të botuar të hënën në revistën eBioMedicine.
“Rezultatet sugjerojnë se hidratimi i duhur mund të ngadalësojë plakjen dhe të zgjasë një jetë pa sëmundje,” tha autorja e studimit Natalia Dmitrieva, një studiuese në Laboratorin e Mjekësisë Rigjeneruese Kardiovaskulare në Institutin Kombëtar të Zemrës, Mushkërive dhe Gjakut, një divizion i NIH. Të mësosh se cilat masa parandaluese mund të ngadalësojnë procesin e plakjes është “një sfidë e madhe e mjekësisë parandaluese”, thanë autorët në studim. Kjo për shkak se një epidemi e “sëmundjeve kronike të varura nga mosha” po shfaqet ndërsa popullsia e botës plaket me shpejtësi. Dhe zgjatja e një jetëgjatësie të shëndetshme mund të ndihmojë në përmirësimin e cilësisë së jetës dhe në uljen e kostove të kujdesit shëndetësor më shumë sesa vetëm trajtimi i sëmundjeve. Autorët menduan se hidratimi optimal mund të ngadalësojë procesin e plakjes, bazuar në hulumtimet e mëparshme të ngjashme në minj. Në këto studime, kufizimi i ujit gjatë gjithë jetës rriti natriumin e serumit të minjve me 5 milimole për litër dhe shkurtoi jetëgjatësinë e tyre me gjashtë muaj, që është e barabartë me rreth 15 vjet jetë njerëzore, sipas studimit të ri. Natriumi i serumit mund të matet në gjak dhe rritet kur pimë më pak lëngje. mDuke përdorur të dhëna shëndetësore të mbledhura gjatë 30 viteve nga 11,255 të rritur nga raca të ndryshme, ekipi hulumtues gjeti të rriturit me nivele të natriumit në serum në kufirin më të lartë të intervalit normal – që është 135 deri në 146 miliekuivalente për litër. (mEq/L) shkruan CNN. Mbledhja e të dhënave filloi në vitin 1987 kur pjesëmarrësit ishin në të 40-at ose 50-at dhe mosha mesatare e pjesëmarrësve në vlerësimin përfundimtar gjatë periudhës së studimit ishte 76 vjeç.
Të rriturit me nivele mbi 142 mEq/L kishin një shans 10% deri në 15% më të lartë për të qenë biologjikisht më të vjetër se mosha e tyre kronologjike krahasuar me pjesëmarrësit në intervalin 137 deri në 142 mEq/L. Pjesëmarrësit me rrezik më të lartë të plakjes më të shpejtë kishin gjithashtu një rrezik 64% më të lartë për zhvillimin e sëmundjeve kronike si dështimi i zemrës, goditjet në tru, fibrilacioni atrial, sëmundjet e arterieve periferike, sëmundjet kronike të mushkërive, diabeti dhe çmenduria.
